راهنمای جامع برای درک شیوه‌های نام‌گذاری: مقایسه Camel Case، Pascal Case، Kebab Case و Snake Case

برنامه‌ نویسی 31 فروردین 1404

31 فروردین 1404

به‌عنوان برنامه‌نویس یا معمار نرم‌افزار، یکی از تصمیم‌های مهمی که همیشه باهاش روبه‌رو می‌شیم، انتخاب یک شیوه مناسب برای نام‌گذاری متغیرها، کلاس‌ها، پایگاه داده‌ها و بخش‌های مختلف پروژه‌مونه. اینکه چطور اسم‌گذاری کنیم، تأثیر زیادی روی خوانایی و نگهداری راحت‌تر کد داره و باعث می‌شه با استانداردهای برنامه‌نویسی هماهنگ‌تر باشیم.
در این مقاله، قراره با چهار شیوه‌ی رایج اسم‌گذاری آشنا بشیم: Camel Case، Pascal Case، Kebab Case و Snake Case. هر کدوم از این سبک‌ها ویژگی‌های خاص خودشون رو دارن و معمولاً با توجه به زبان برنامه‌نویسی، فریم‌ورک یا الزامات پروژه انتخاب می‌شن.

Camel Case چیست؟

در روش Camel Case (مثل شتر که پشتش برآمدگی داره!)، اولین حرف اولین کلمه با حرف کوچک شروع می‌شه، ولی اولین حرف کلمه‌های بعدی بزرگ نوشته می‌شن. این روش توی خیلی از زبان‌های برنامه‌نویسی رایجه چون هم خواناست، هم مرتب و استاندارده.
مثال‌هایی از Camel Case:

dayOfMonth = "Sunday"
firstName = "Salman"
age = 32

این نوع اسم‌گذاری بیشتر برای متغیرها و نام توابع استفاده می‌شه، مخصوصاً در زبان‌هایی مثل جاوااسکریپت و جاوا.

Pascal Case چیست؟

Pascal Case خیلی شبیه Camel Case است، با این تفاوت مهم که اولین حرف تمام کلمات با حرف بزرگ نوشته می‌شود — حتی اولین کلمه.
این روش معمولاً برای نام‌گذاری کلاس‌ها، نوع‌ها (Types) و فضای نام‌ها (Namespaces) استفاده می‌شود.

DayOfMonth = "Sunday"
FirstName = "Salman"
Age = 32

در زبان‌هایی مثل #C یا Java، وقتی اسم کلاس یا ساختار تعریف می‌کنیم، معمولاً از Pascal Case استفاده می‌کنیم.

Kebab Case چیست؟

در Kebab Case، کلمات با خط تیره (-) از هم جدا می‌شوند و تمام حروف به صورت کوچک نوشته می‌شوند.
این شیوه‌ی نگارش بیشتر در آدرس‌های اینترنتی (URLها)، نام فایل‌ها و برخی موارد خاص در برنامه‌نویسی کاربرد دارد.
نمونه‌هایی از Kebab Case:

day-of-month = "Sunday"
first-name = "Salman"
age = 32

با توجه به اینکه در بسیاری از زبان‌های برنامه‌نویسی از خط تیره به عنوان عملگر منفی استفاده می‌شود، Kebab Case معمولاً در کدنویسی رایج نیست و بیشتر در بخش‌های غیرکدی مانند مسیرهای URL یا نام‌گذاری فایل‌ها دیده می‌شود.

Snake Case چیست؟

در Snake Case، مانند Kebab Case، کلمات از یکدیگر جدا می‌شوند، اما به‌جای خط تیره (-) از زیرخط یا آندرلاین (_) استفاده می‌شود و تمامی حروف نیز به صورت کوچک نوشته می‌شوند.
این سبک در بسیاری از پروژه‌ها برای نام‌گذاری فایل‌ها، جداول پایگاه داده و فایل‌های پیکربندی کاربرد دارد.
نمونه‌هایی از Snake Case:

day_of_month = "Sunday"
first_name = "Salman"
age = 32

یکی از دلایل محبوبیت Snake Case این است که خوانایی بالایی دارد و در بسیاری از زبان‌ها مانند Python به عنوان استاندارد نام‌گذاری متغیرها و توابع پذیرفته شده است.

انتخاب سبک مناسب نام‌گذاری

انتخاب سبک مناسب برای نام‌گذاری، به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ از جمله زبان برنامه‌نویسی، استانداردهای خاص پروژه یا سازمان، و نوع عنصری که می‌خواهید نام‌گذاری کنید. در ادامه، چند نکته کلیدی برای تصمیم‌گیری آگاهانه آورده‌ایم:
۱. یکدستی:
ثبات در استفاده از سبک نام‌گذاری در کل کد، بسیار مهم است. استفاده از یک سبک مشخص در تمام پروژه باعث افزایش خوانایی و جلوگیری از سردرگمی می‌شود.
۲. زبان و فریم‌ورک:
بعضی زبان‌ها یا فریم‌ورک‌ها سبک خاصی را ترجیح می‌دهند. پیروی از این استانداردها باعث می‌شود کد شما با اکوسیستم آن زبان همخوانی بیشتری داشته باشد.
۳. زمینه استفاده:
زمینه‌ای که نام‌گذاری در آن صورت می‌گیرد اهمیت دارد. به عنوان مثال:
   •   از Pascal Case برای نام‌گذاری کلاس‌ها استفاده کنید.
   •   Camel Case برای متغیرها مناسب است.
   •   Kebab Case در URLها کاربرد دارد.
   •   Snake Case معمولاً برای نام‌گذاری جداول پایگاه داده یا فایل‌های پیکربندی استفاده می‌شود.
۴. استانداردهای سازمانی:
در کارهای تیمی یا پروژه‌های سازمانی، لازم است از استانداردهای مصوب تیم پیروی کنید تا همکاری و هماهنگی حفظ شود.

جمع‌بندی

در نهایت، شناخت تفاوت‌های بین Camel Case، Pascal Case، Kebab Case و Snake Case برای هر برنامه‌نویس یا معمار نرم‌افزار ضروری است. هرکدام از این سبک‌ها کاربرد خاصی دارند و انتخاب درست آن‌ها می‌تواند تأثیر مثبتی بر خوانایی، نگهداری و همکاری در پروژه‌ها بگذارد. پس دفعه بعد که می‌خواهید نامی برای متغیر، کلاس یا جدول پایگاه داده انتخاب کنید، لحظه‌ای مکث کنید و ببینید کدام سبک، انتخاب بهتری برای هدف شماست.